گاز اکسیژن پزشکی چیست؟ اقدامات احتیاطی برای نگهداری و استفاده چیست؟

گاز اکسیژن پزشکی گازی است که برای اورژانس پزشکی و درمان کمکی برخی بیماری ها با خلوص ≥ 99.5% و مطابق با استانداردهای خاصی برای اسیدیته، مونوکسید کربن، دی اکسید کربن و سایر اکسیدهای گازی استفاده می شود. گاز اکسیژن پزشکی عمدتاً از طریق جداسازی برودتی از اتمسفر جدا می‌شود و برای حذف گرد و غبار، ناخالصی‌ها، مونوکسید کربن، دی‌اکسید کربن و بخار آب، تحت فرآیندهای فشرده‌سازی، خنک‌سازی و تقطیر متعدد قرار می‌گیرد.

را

هنگام ذخیره و استفاده از گاز اکسیژن پزشکی، رعایت برخی اقدامات ایمنی مهم ضروری است. اولاً، به دلیل قابلیت احتراق قوی گاز اکسیژن پزشکی، لازم است برای جلوگیری از احتراق یا انفجار، فاصله از مواد قابل اشتعال مانند چربی ها و پودرهای آلی حفظ شود. ثانیاً، در هنگام ذخیره سازی، جابجایی و استفاده از سیلندرهای گاز اکسیژن، لازم است به شدت از روش های عملیاتی ایمنی پیروی کنید. به عنوان مثال، سیلندرهای گاز اکسیژن باید به صورت عمودی قرار گیرند و اقدامات ضد واژگونی باید انجام شود، و مکان های ذخیره سازی باید دور از شعله های باز و سایر منابع گرما قرار گیرند. در هنگام حمل و نقل باید با احتیاط بارگیری و تخلیه شود تا از لغزش، غلت زدن و برخورد جلوگیری شود و از وسایل نقلیه حمل و نقل آلوده به روغن و گریس استفاده نشود. هنگام استفاده، اقدامات ضد واژگونی باید انجام شود، لوازم جانبی ایمنی باید ارائه شود، ضربه یا برخورد اکیداً ممنوع است، و از نزدیکی به منابع گرما، جعبه های برق و سیم ها باید اجتناب شود.

را

علاوه بر این، تفاوت آشکاری بین گاز اکسیژن پزشکی و گاز اکسیژن صنعتی وجود دارد. گاز اکسیژن صنعتی فقط به خلوص گاز اکسیژن نیاز دارد و ممکن است حاوی گازهای مضری مانند مونوکسید کربن و متان باشد که فراتر از حد استاندارد باشد و همچنین سطوح بالاتری از رطوبت، باکتری و گرد و غبار داشته باشد. بنابراین استفاده از گاز اکسیژن صنعتی برای مصارف پزشکی اکیدا ممنوع است.